De Samen Vitaal Box
Je goede werk als buddy voortzetten tijdens de coronacrisis. Drie eerstejaarsstudenten Voeding en Diëtiek bedachten de Samen Vitaal Box, met gezonde recepten, de producten om het gerecht te maken en beweegoefeningen om vitaal te blijven. “Dat je met iets heel kleins iets heel groots bij een ander teweeg kan brengen, geeft een blij en voldaan gevoel.”
Door de coronacrisis konden ze niet meer naar hun maatje. Lisa Sloendregt, Esther Overdam en Sunsearay Winter wilden het daar niet bij laten en toch wat doen voor ‘hun’ eenzame ouderen. Ze brachten iedere week de Samen Vitaal Box en zochten wekelijks contact met hun maatje via de telefoon om ze te motiveren in beweging te blijven, aan hun vitaliteit te werken en vooral even een praatje te maken.
Challenge
“Aan het begin van dit schooljaar”, vertelt Lisa, “moesten we een challenge kiezen. Toen ik de presentatie van het Stichting Buddy Netwerk zag, was ik direct geïnspireerd. Het is een mooi project waar je een ander echt mee kunt helpen. Het is een kleine moeite om even langs te gaan, maar het betekent een wereld van verschil voor iemand die eenzaam en oud is.”
Hamburger
Stichting Buddy Netwerk zet zich in voor ouderen die eenzaam of niet meer mobiel zijn of een chronische ziekte hebben. Met hun maatje ondernemen ze leuke uitjes om zo meer naar buiten te komen. Met project Samen Vitaal van de opleiding Voeding en Diëtiek zetten studenten zich in om hun buddy daarnaast te helpen vitaler te worden en in beweging te komen. Sunsearay: “Naast een gezellig gesprek ook het onderwerp ‘gezond eten’ aangaan. Dus in plaats van een hamburger kiezen voor een salade.”
Familie
Eén keer per week brachten de studenten een bezoekje aan hun buddy. Lisa ging op de thee bij een mevrouw uit Den Haag, Sunsearay ging uit wandelen met vrouw die niet alleen naar buiten durfde en Esther werd bij toeval een familielid toegewezen. “Mijn buddy bleek een broer van mijn opa te zijn. Zijn vrouw was langdurig ziek en het contact met de familie was verwaterd. Na het overlijden van zijn vrouw stond hij er alleen voor. We gingen wandelen, zijn naar de bingo geweest en hebben samen boodschappen gedaan.”
Zetje
Anderhalve maand na de start van het project begon de coronacrisis. Al het contact werd gereduceerd tot een wekelijks telefoongesprek. Esther: “Mijn buddy vond dat moeilijk. Hij was heel erg aan me gehecht. Ik was de enige die hij zag. Dat was echt sneu. Maar het is ook wel goed geweest, want daardoor kreeg hij een zetje om zijn familieleden te bellen. Dat heeft dus goed uitgepakt.”